S4A9 Pleisterplaats Albaniana

Muziek podcast: Jessica Polak en Renadi Santoso

In deze zomerspecial van 'De Limes leeft!' reis ik langs de Limes in Zuid-Holland. Ik bezoek de locaties van de serie-expositie 'Goden, Gemmen en Geluk'. Gemeente Alphen aan den Rijn is rijk aan locaties waar je het Romeinse verleden kunt beleven. In het centrum van Alphen is een kleine tentoonstelling over de Limes in Erfgoedwinkel de Vergulde Wagen. De Historische Vereniging Alphen organiseert vanuit hier rondleidingen door Pleisterplaats Albaniana. Ik spreek met Han Hendrickx van de HVA.

Ongeveer een maand voor mijn afspraak met Han Hendrickx, is de Erfgoedtafel Limes van de provincie Zuid-Holland te gast in Alphen aan den Rijn. We krijgen een korte rondleiding door Pleisterplaats Albaniana en wat leuke ‘inside information’ van onder andere archeoloog Wouter vos en archeoloog Julia Chorus. Zij hebben hier indertijd het Castellum opgegraven. In deze blog zijn stukken informatie toegevoegd van de genoemde archeologen.

erfgoedwinkel ‘de vergulde wagen’

Ik ontmoet Han in de erfgoedwinkel en tevens het verenigingsgebouw van de Historische Vereniging Alphen. Boven in de kantine vertelt Han over Pleisterplaats Albaniana. Beneden bekijken we de vitrines met Romeinse vondsten en de gem van een offerende vrouw. Deze is door een lokale detectorzoeker gevonden buiten het fort op de locatie waar ook de ‘Venus van Alphen’ is gevonden. Deze vondsten maken nieuwsgierig naar het religieuze leven in Albaniana. Dit zou een mooi toekomstig onderzoek kunnen zijn. Een belangrijke bijvangst van deze expositie is dat andere detectorzoekers en amateurarcheologen worden geactiveerd om ook hun vondsten aan te melden. Zo zijn er nu een serie kledingspelden in bruikleen gegeven voor de Limes expositie.

wereldstad aan de limes

De gemeente Alphen aan den Rijn promoot zichzelf als ‘Wereldstad aan de Limes’. Het is met een knipoog, maar er zijn op de 17km langs de Rijn vele topvondsten gedaan en er valt veel te beleven. In het centrum, waar het daadwerkelijke Castellum Albaniana is opgegraven, was lange tijd niets te zien wat naar het Romeinse verleden verwijst. De laatste jaren is daar verandering in gekomen. Zo is er eind vorig jaar een bronzen maquette van de eerste houtbouwfase van Castellum Albaniana onthuld. In de bestrating zijn grote munten te zien van keizer Caligula en keizer Claudius die verwijzen naar de oprichting van het fort en sinds een paar maanden hangen er boven de winkelstraten grote platen met Romeinse voorstellingen.

bijzondere munten (door wouter vos)

Herdenkingsmunt vader van Caligula.

Een van de munten is een herdenkingsmunt van Caligula’s vader. Het is een hele beroemde munt die in alle forten wordt gevonden: Woerden, Alphen, Vleuten De Meern, Valkenburg, enzovoorts. Daardoor weten de archeologen dat ze in de periode van Caligula zitten. Daarnaast zijn er munten munten van Caligula zonder stempel. Het fort heeft tijdens de regeertijd van Caligula gefunctioneerd. Er zijn echter ook munten van Caligula met stempel. Nadat Caligula is vermoord, komen er munten van de nieuwe keizer Claudius. Die moeten echter nog geslagen en verspreid worden. De munten van Caligula circuleren nog. Daarom wordt er op die munten een klop gezet dat de munten nog ok zijn. Ook deze munten worden in de verschillende forten teruggevonden.

rondleidingen

Over de rondleidingen in Pleisterplaats Albaniana is goed nagedacht. Bezoekers beginnen in ‘De Vergulde Wagen’ waar de expositie is en waar je de echte Romeinse voorwerpen kunt bekijken. Vervolgens wandelt de groep naar het centrum. Ze steken de Oude Rijn over, waar nu een replica van een mijlpaal staat. Deze stond oorspronkelijk niet langs het water, maar langs de limesweg. Aan het water ligt het aanlegpunt van de Zwammerdamschepen op de originele plek waar de Rijn vroeger stroomde. De Rijn zag er toen heel anders uit. Tijdens de rondleidingen worden hiervan afbeeldingen getoond. In de stenen van de aanlegplaats staat een tekst van Tacitus gegraveerd. Deze natte en onbewoonbare uithoek van het rijk vonden de Romeinen helemaal niets. Op het Rijnplein aangekomen staat daar de maquette van de eerste houtbouwfase van Castellum Albaniana.

Adventskerk en beeld Venus van Alphen

Als je door de poorten van het Castellum kijkt, zie je de Via Albaniana lopen. Langs die weg lag de vicus. Rechts is de Adventskerk en daarvoor de kledingwinkel Sebastian. Daar was het badhuis. In het Archeon kun je dat in het echt beleven.

Voordat de Adventskerk werd gebouwd, hebben er nog twee kerken gestaan. Daarvoor was er een Germaans heiligdom, de fundamenten van het heiligdom zijn gevonden. Daar is eveneens het beeldje van de Venus van Alphen gevonden. Dit beeldje is te zien in Archeologiehuis Zuid-Holland. Daar is ook de poortsteen uit de derde periode van het Castellum te bewonderen. Oftewel wat je nu ziet in Alphen heeft een historie die teruggaat tot de Romeinen. Er zijn mooie paralellen te maken tussen de Romeinse winkels en werkplaatsen met het huidige Alphen aan den Rijn.

De maquette (door julia chorus)

Dit is een reconstructie van het oudste Castellum. Het hout is in de winter van 40/41 n.Chr. gekapt en meteen gebruikt. Zoals Wouter heeft verteld, zijn er verschillende munten van Caligula gevonden die het jaartal bevestigen. Het hout kwam uit deze omgeving. Door al het houtverbruik moet het landschap hier drastisch zijn veranderd, alle bomen zijn gekapt. Het fort was onderdeel van de plannen van Caligula om richting Engeland te trekken. Er was toen nog geen sprake van een grens. Grote delen van de barakken konden heel gedetailleerd worden onderzocht. Dit is de eerste maquette met een reconstructie van een zoden wal. Bij de opgraving zijn 3m lange liggende planken gevonden als basis voor de graszoden. Deze werden omgekeerd opgestapeld tot 3,5 tot 4 meter hoog. Specialisten denken dat de poortgebouwen wel 8 of 9 meter hoog moeten zijn geweest.

De rechter voorzone van het fort.

Op de plek van de maquette sta je waarschijnlijk net tussen de wal en de barakken in, in de rechter voorzone. Het Castellum lag dicht bij de Rijn. De huidige rivier is ongeveer op dezelfde plek gebleven. Alle gebouwen waren in deze fase van hout. Na de Bataafse opstand is er nog een houten fase geweest, maar wel een nieuw soort wal. . Deze zogenaamde bekistingswal is in het Archeon te zien. De barakken zien er eveneens anders uit. Uiteindelijk is een groot deel in steen herbouwd, zoals de muren en belangrijkste gebouwen. Veel gebouwen bleven echter van hout.

Opvallend aan Castellum Albaniana zijn de schuine lijnen. De omwalling heeft de vorm van een paralellogram en komt niet zo vaak voor. Het heeft waarschijnlijk te maken met een natuurlijke crevasse, een zijriviertje van de Rijn dat op deze plek heeft gelopen en waarlangs het fort is gebouwd. Het is interessant om te zien dat ze er niet voor hebben gekozen om iets verderop te bouwen waar een rechter en hoger gebied was. Het belangrijkste was duidelijk dat het fort tegenover de Aar lag, een zijtak van de Rijn. Het is een keuze die bij alle forten langs de Rijn is te zien. De bewaking van de rivier en bevaarbare zijtakken waren belangrijker dan het houden van droge voeten.

promotie van de limes

Han is niet alleen betrokken bij de Historische Vereniging Alphen, hij zit tevens in de Stuurgroep Pleisterplaats Albaniana. In die rol zoekt hij de verbinding met de andere Limeslocaties in Alphen aan den Rijn en daarbuiten. Han vertelt me over wandel- en fietsroutes, vaarroutes en verschillende excursies. Op allerlei manieren wordt nagedacht over verbindingen. Verbinding tussen de verschillende Limeslocaties, verbinding met verschillende doelgroepen, maar ook verbinding met ander erfgoed. Zo is er een fietsroute over molens, waar Historisch Museum Hazerswoude wordt genoemd. Zo worden de mensen in het klein toch weer even aan de Limes herinnerd en worden ze misschien geprikkeld om hier een volgende keer iets mee te doen. Het is mooi en inspirerend om te horen hoe Han als verbinder te werk gaat. Ik ben benieuwd naar de toekomst.

Meer weten?

Deze zomerserie is tot stand gekomen dankzij een bijdrage van de Provincie
Zuid-Holland.

S3 AFL 9: Romeinse Vicus aan de Rijn

Muziek podcast: Jessica Polak en Renadi Santoso

In deze aflevering hoor je deel 2 met archeoloog Julia Chorus. Ze vertelt over het project Romeinse Vicus aan de Rijn. Er is veel onderzoek gedaan naar de Romeinse forten langs de Rijn, maar hoe zit het met de kampdorpen die er omheen ontstonden? Door in oud onderzoek te duiken en de vondsten opnieuw te bekijken hoopt Julia samen met haar team meer te weten te komen over het ontstaan van de kampdorpen en de bewoners. Naast het onderzoek is publieksparticipatie een belangrijk onderdeel van het project. Als pop-up archeohotspot heeft de tent al regelmatig in Leiden, Alphen aan den Rijn en Zwammerdam gestaan. Zo hoopt Julia steeds meer bewoners bewust te maken van het bijzondere Romeinse verleden in hun eigen woonplaats.

In deze aflevering kom je ook te weten wat je als bewoner of bezoeker in Alphen aan de Rijn en Zwammerdam kunt terugvinden over de Romeinen. Zo is er sinds kort een bronzen maquette van het Romeinse fort in Alphen aan den Rijn. En is er bij de zorginstelling Ipse de Bruggen in Zwammerdam een mooi Limes bezoekerscentrum. In het verleden heb ik hier een blog over geschreven.

Meer weten?

Deze aflevering is tot stand gekomen dankzij een bijdrage van het Erfgoedfonds van de gemeente Alphen aan den Rijn.


s3 afl 7: Arnhem Meinerswijk

Muziek podcast: Jessica Polak en Renadi Santoso

Deze aflevering spreek ik met Martijn Defilet, stadsarcheoloog bij de gemeente Arnhem, over Arnhem Meinerswijk. Op deze plek, in de uiterwaarden van de Rijn, liggen onder de grond nog de resten van een Romeins castellum. SInds juli 2021 is dit fort onderdeel van het Unesco Werelderfgoed van de Nedergermaanse Limes. Wat maakt Arnhem Meinerswijk zo bijzonder? Martijn vertelt er graag alles over.

Meinerswijk (bron: Gemeente Arnhem)

Deze aflevering is tot stand gekomen dankzij een bijdrage van de gemeente Arnhem

s3 afl 2: Romeins Valkenburg (deel 1)

Muziek podcast: Jessica Polak en Renadi Santoso

Sinds deze zomer is de Neder-Germaanse Limes Unesco Werelderfgoed. Twee van de erkende locaties liggen in Valkenburg (Zuid-Holland). Het gaat om het castellumterrein in Valkenbug centrum en de vicus in Valkenburg De Woerd. In het Torenmuseum, dat zich letterlijk op het castellum bevindt, spreek ik met Wouter Vos over Romeins Valkenburg. Er is namelijk nog veel meer gevonden, zoals een grafveld, boerderijen, een mini-fort en de Romeinse weg.

De afgelopen jaren is Valkenburg (Zuid-Holland) regelmatig in het nieuws geweest met spectaculaire Romeinse vondsten. Denk aan het legioenskamp op het vliegveld van Valkenburg of de Romeinse weg met 2 palen met inscripties van het betreffende cohort dat aan de weg heeft gewerkt.

De opgravinggeschiedenis van Valkenburg gaat echter veel verder terug en heeft vaker bijzondere vondsten aan het licht gebracht. Dit begon tijdens en na de Tweede Wereldoorlog met het onderzoek van professor Van Giffen naar het Romeinse legerkamp. Deze en latere opgravingen hebben bijgedragen aan de kennis over de Romeinse periode en gelden als voorbeeld in heel Nederland.

In deel 2 van deze aflevering komt het legioenskamp uitgebreid aan bod.

Kaart van Valkenburg en de toponiemen van de opgravingslocaties (Vos Archeo)  1. Centrum Dorp Valkenburg - castellum (1941-1950, 1980); 2. Veldzicht (1994, 1996-1997); 3. Marktveld/Weerdkampen (1985-1988, 2019); 4. Woerd (1972, 1988); 5. Voormalig Marine Vliegkamp Valkenburg (2020-2021).

Kaart van Valkenburg en de toponiemen van de opgravingslocaties (Vos Archeo)
1. Centrum Dorp Valkenburg - castellum (1941-1950, 1980); 2. Veldzicht (1994, 1996-1997); 3. Marktveld/Weerdkampen (1985-1988, 2019); 4. Woerd (1972, 1988); 5. Voormalig Marine Vliegkamp Valkenburg (2020-2021).

Deze aflevering is tot stand gekomen dankzij de provincie Zuid-Holland.

Deze aflevering is tot stand gekomen dankzij de provincie Zuid-Holland.

S1 afl 6: Inscripties vertellen over het leven van Romeinse vrouwen

Muziek podcast: Jessica Polak en Renadi Santoso

Emily Hemelrijk is hoogleraar Oude Geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. Ze richt haar onderzoek op Romeinse vrouwen. Nadat ze de literaire bronnen had onderzocht, is ze overgestapt op inscripties. De uitkomsten van haar onderzoek zorgen voor een completer beeld van de Romeinse geschiedenis. Deze aflevering vertelt over Romeinse vrouwen als weldoenster, als kostwinner en reizend met het leger. In de forten langs de Limes woonden zeker niet alleen de soldaten.

In een artikel van het AD Groene Hart stond dat ik Emily Hemelrijk had geïnterviewd. Dit was niet het geval, maar het was voor mij een mooie aanleiding om haar alsnog te vragen. Emily’s onderzoek naar Romeinse vrouwen aan de hand van inscripties is namelijk ontzettend interessant. De uitkomsten van haar onderzoek zorgen voor een completer beeld van de Romeinse geschiedenis.

Emily vertelt me hoe ze indertijd is begonnen met onderzoek naar vrouwen aan de hand van literaire bronnen. Bronnen die bijna allemaal door mannen zijn geschreven. Dat schetst al een bepaald beeld. Daar komt bij dat ze door mannen uit de elite zijn geschreven en in veel gevallen gaan over vrouwen uit de elite. Dat wil zeggen als het überhaupt over vrouwen gaat. Inscripties bieden een veel ruimer sociaal scala, met name als het gaat om grafinscripties. Ze zijn neergezet voor iedereen die dat kon betalen. En dat kon vanaf de lagere middenklasse tot de allerhoogste klasse.

Een ander probleem met literaire bronnen is dat ze gaan over de stad Rome. In de tijd van de keizertijd, het begin van onze jaartelling, is het Romeinse Rijk een gigantisch rijk. Dat loopt van wat nu Engeland is tot wat nu Irak is. Al die steden zijn op een zeker moment Romeinse steden. De mensen die er wonen krijgen op een zeker moment Romeins burgerrecht. Daar wonen dan allemaal Romeinse vrouwen. Emily is benieuwd naar juist deze vrouwen in de provincies. Gold voor hen dezelfde vrij strikte moraal van een vrouw hoort slechts één keer getrouwd te zijn, hoort thuis te zitten, hoort te weven en te spinnen? En dan kun je volgens haar alleen naar inscripties gaan, dan heb je niets aan die literaire bronnen. Het onderzoek naar inscripties opent een enorme groep. De mensen buiten Rome en de mensen buiten de elite.

Redenen om een schenking te doen

Vrouwen lijken op mannen als het gaat om schenkingen. Rijke Romeinse dames wilden waarschijnlijk dat hun stad er mooi uitzag en schonken daarom een gebouw. Uiteraard leverde het hen zelf behoorlijk wat eer en prestige op. Dat gold voor mannen, die kregen dan een standbeeld op het forum, maar dat gold voor vrouwen net zo goed. Emily heeft ze met elkaar vergeleken. Zijn vrouwelijke weldoeners anders dan mannelijke weldoeners en hoeveel vrouwen zijn het ten opzichte van mannen? Dit onderzoek was behoorlijk lastig, omdat mannelijke weldoeners nooit geteld zijn. Bij sommige gebieden heeft ze daarom een steekproef genomen. Ze kwam op 10 tot 20% vrouwen ten opzichte van mannen die grote schenkingen deden. Dat is een minderheid. De schenkingen zelf zijn daarentegen hetzelfde, of het nu een man of een vrouw is. Er zijn schenkingen van een miljoen sestertiën of meer gedaan door vrouwen. Bijvoorbeeld fondsen die opgericht worden voor de opvoeding van kinderen. Tempels en (amfi)theaters die gebouwd worden of aquaducten en wegen die worden aangelegd. Een klein verschil is dat vrouwen iets vaker een tempel hebben neergezet. Deze uitkomst vond Emily opmerkelijk. In de literatuur staat dat vrouwen kleinere schenkingen gaven, dat is dus absoluut niet waar. Het zijn wel minder vrouwen, dat is het verschil.

Zijn er inscripties gevonden in het Limesgebied?

Een andere uitkomst was dat inscripties van of voor vrouwen vooral rond de Middellandse zee te vinden zijn en in Italië zelf. Hoe noordelijker, des te minder inscripties er worden teruggevonden. Daarvoor zijn meerdere redenen te bedenken. Er was bijvoorbeeld minder steen aanwezig. Er waren ook minder steden en ze waren minder rijk. Los daarvan richten minder vrouwen iets groots op voor hun stad in noordelijke provincies in vergelijking tot mannen. Er zijn nog wel enkele mannelijke weldoeners, maar veel minder vrouwen in vergelijking tot het Mediterrane gebied. De weinige vrouwen in de noordelijke regionen die een schenking hebben gedaan, hebben tempels opgericht.

Het Limesgebied is een militaire zone. We denken altijd meteen aan legerkampen vol mannen. Uit grafinscripties blijkt echter dat vrouwelijke familieleden meetrokken met het leger. Luister de podcastaflevering om meer te weten te komen over deze reizende vrouwen. En kom alles te weten over de beroepen dei Romeinse vrouwen uitvoerden.

S1 afl 4: De Brittenburg, een cold case uit de archeologie

Muziek podcast: Jessica Polak en Renadi Santoso

Tom Buijtendorp is de auteur van meerdere publieksboeken op het gebied van de Romeinse tijd in de lage landen. Nu is daar het boek en de tentoonstelling over de Brittenburg, een mysterieuze ruïne die eeuwen geleden in zee is verdwenen. Onduidelijke schetsen en kaarten uit de zestiende eeuw maakten dat er vele theorieën bestonden over het oorspronkelijke bouwwerk. Het leek een onopgeloste zaak, maar Tom denkt na jarenlang onderzoek deze archeologische cold case te hebben opgelost. Tijdens het interview vertelt hij ook over zijn eerste cold case Forum Hadriani, een Romeinse stad in Voorburg, waarop hij na jarenlang onderzoek is gepromoveerd.

Elke keer als ik een presentatie van Tom bijwoon of één van zijn boeken lees, word ik meegezogen in één van zijn onderzoeken. Het is zeker een gave hoe hij steeds puzzelstukjes vrijgeeft en zo tot een conclusie of nieuw inzicht komt. Hij giet zijn onderzoek in de vorm van een reisboek en stimuleert de lezer om met het boek onder de arm de verschillende Romeinse resten te bezoeken die in zijn onderzoek een rol spelen.

Als een ware ambassadeur van ons Romeinse erfgoed oppert hij bovendien manieren om het Romeinse verleden zichtbaar te maken. Een mooi voorbeeld is zijn jarenlange onderzoek naar Forum Hadriani, een Romeinse stad bij Voorburg, waar hij als niet-archeoloog uiteindelijk op is gepromoveerd. De reconstructies van Romeinse winkels in het Archeon zijn een zichtbaar resultaat van dat onderzoek.

De Brittenburg

Misschien is het al opgevallen dat Tom Buijtendorp jarenlang onderzoek absoluut niet schuwt. Bovendien heeft hij een duidelijke voorkeur voor onopgeloste zaken. De Brittenburg spreekt tot de verbeelding, juist omdat het in zee is verdwenen. Als Zeeuwse ben ik me bewust van de strijd die we constant voeren tegen de zee. Zo is ook het land bij Colijnsplaat ooit afgebrokkeld en is de tempel van Nehalennia volledig in zee verdwenen. Bij toeval kreeg een visser in 1970 brokstukken in zijn netten. Drie jaar lang werd er onderzoek gedaan en werden er vele altaarstenen en onderdelen van de tempel opgevist.

Het onderzoek naar de Brittenburg is wat dat betreft een stuk lastiger. De ruïne is in zee verdwenen en ondertussen bedekt door een dikke laag opgespoten zand. Tom heeft daarom een andere weg bewandeld. Hij onderzocht historische bronnen en kaarten waarop ofwel de Brittenburg wordt vernoemd, ofwel Lugdunum, de Romeinse plaats waar het fort onderdeel van uitmaakte.

Tentoonstelling Katwijks Museum

Tegelijkertijd met de publicatie van het boek, verscheen in het Katwijks Museum een tentoonstelling waarin veel van de door Tom onderzochte bronnen bij elkaar te zien zijn. Zo wordt de bezoeker net als in het boek uitgenodigd om zelf op onderzoek uit te gaan en mee te kijken hoe Tom uiteindelijk tot zijn reconstructie van de Brittenburg komt. De tentoonstelling is nog t/m 25 mei te bezichtigen. Volgende week is de allerlaatste week, wacht dus niet te lang! 

Meer weten?